Wójtowicz Michał, mgr. Kancelaria
notarialna

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA KULTURY 1) z dnia 9 lutego 2004 r. w sprawie wzoru znaku informacyjnego umieszczanego na zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków (Dz. U. z dnia 27 lutego 2004 r.) Na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568) zarządza się, co następuje: § 1.  Rozporządzenie określa wzór znaku umieszczanego na zabytkach nieruchomych wpisanych do rejestru zabytków. § 2.  1. Znak ma kształt pięciokątnej tarczy skierowanej ostrzem w dół, o wymiarach 185 x 100 mm, wykonanej z blachy, na białym tle w górnej części napis: "ZABYTEK CHRONIONY PRAWEM", poniżej tarcza herbowa złożona z błękitnego kwadratu, którego jeden z kątów tworzy ostrze tarczy, oraz umieszczonego nad nim błękitnego trójkąta, rozgraniczonych po każdej stronie białym trójkątem. 2. Wzór znaku stanowi załącznik do rozporządzenia. § 3.  Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. ________ 1)    Minister Kultury kieruje działem administracji rządowej - kultura i ochrona dziedzictwa narodowego, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Kultury (Dz. U. Nr 32, poz. 303). ZAŁĄCZNIK WZÓR wzór

UCHWAŁA SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 12 maja 1995 r. w sprawie przyjęcia sprawozdania Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji wraz z informacją o podstawowych problemach radiofonii i telewizji. (M.P. z dnia 24 maja 1995 r.) Na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 1993 r. Nr 7, poz. 34) uchwala się, co następuje: Art. 1.  Senat Rzeczypospolitej Polskiej przyjmuje sprawozdanie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z rocznego okresu działalności wraz z informacją o podstawowych problemach radiofonii i telewizji (kwiecień 1994 - marzec 1995) z uwagami i zastrzeżeniami. 1. Stwierdza się, że proces koncesyjny opóźniał się z wielu powodów; w szczególności należą do nich: -   brak planu zagospodarowania widma częstotliwości, -   słabość ekonomiczna uczestników polskiego rynku mediów i brak dyscypliny formalnoprawnej ubiegających się o koncesję, -   destabilizacja Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji wynikająca ze sporów politycznych i bezprawnych zmian personalnych. Na uwagę zasługuje fakt, że pomimo opóźnień wydawania koncesji Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji opracowała koncepcję ładu w eterze i odpowiednio gospodaruje częstotliwościami. 2. Zadanie nałożone na Krajową Radę Radiofonii i Telewizji, zgodnie z art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy o radiofonii i telewizji, polegające na projektowaniu w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów kierunków polityki państwa w dziedzinie radiofonii i telewizji, nie jest realizowane. 3. Nadzór nad nadawcami, również nad nadawcami publicznymi, związany z przestrzeganiem przepisów o radiofonii i telewizji jest fragmentaryczny i nieefektywny. Przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji nie korzystali z prawnych możliwości dyscyplinowania nadawców. 4. Uważa się za niedopuszczalne pozaprawne formy politycznego nacisku na Krajową Radę Radiofonii i Telewizji...